Φεύγοντας από τη Σμύρνη κατευθυνθήκαμε προς τη Πέργαμο. Το Βασίλειο της Περγάμου ήταν ένα από τα πιο σημαντικά της αρχαιότητας και ήταν ένα κέντρο Ελληνικού και Ρωμαϊκού πολιτισμού. Από εκεί καταγόταν και ο Άτταλος ο οποίος ίδρυσε την πόλη της Αττάλειας.
Βρίσκεται σε ένα λόφο με υψόμετρο 300 μέτρων πάνω από την σημερινή πόλη Πέργαμος της Τουρκίας και το στρατηγικό σημείο της, επέτρεπε να μπορούν να παρακολουθούνται οι γύρο πεδιάδες από ψηλά. Εξ ου και η ονομασία Ακρόπολη των Περγάμων.
Υπάρχουν 2 τρόποι να ανέβεις πάνω. Το τελεφερίκ το οποίο ξεκινάει από κάτω στην πόλη και ο δρόμος ο οποίος γυρνάει γύρω από το λόφο μέχρι να ανέβει και προσφέρει μια πολύ ωραία υπερυψωμένη θέα στη διαδρομή, με την πόλη στη μια μεριά και τους ποταμούς Σελινούντα και Κήτειο στην άλλη.
H Πέργαμος υπήρξε από τις ιστορικότερες και πιο πλούσιες πόλεις του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους γνώρισε μεγάλη ακμή και έγινε η πρωτεύουσα του βασιλείου του Περγάμους.
Κατά την Ελληνιστική περίοδο είχε αποκτήσει τεράστια φήμη για το σπουδαίο ιατρικό κέντρο που φιλοξενούσε. Το Ασκληπιείο ήταν το σπουδαιότερο ιατρικό κέντρο του αρχαίου κόσμου, κυρίως λόγω της παρουσίας του διάσημου ιατρού της αρχαιότητας Γαληνού.
Το αμφιθέατρο της Περγάμου είχε χωρητικότητα 10000 ατόμων και είναι το πιο μεγάλο σε κλίση γνωστό αμφιθέατρο στον αρχαίο κόσμο.
Το κυριότερο κτίριο της Περγάμου είναι ο Βωμός του Διός Σωτήρως και της Αθηνάς Νικηφόρου, ο οποίος χτίστηκε από τον Ευμήνη μετά τη νίκη του ενάντια στους Γαλάτες. Ο ναός βρίσκεται τώρα στο μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο αφού μεταφέρθηκε εκεί από την Γερμανική αποστολή ανασκαφής το 1886.
Επίσης η Πέργαμος συγκαταλέγεται στον βιβλίο της Αποκάλυψης γιατί διαθέτει μια μισό-γκρεμισμένη Χριστιανική εκκλησία την οποία ο Ιωάννης αναφέρει σαν μια από τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας. Η εκκλησία ήταν αφιερωμένη στον Αιγύπτιο θεό Σεράπι, και μετά μετατράπηκε σε χριστιανική προς τιμή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε τζαμί.
Φεύγοντας από τη Πέργαμο ακολουθήσαμε τον πίσω δρόμο για Αϊβαλί.
Ήταν καταπληκτικός. Χωρίς καθόλου κίνηση με πολύ πράσινο και πολλά ζώα, κυρίως αγελάδες και κατσίκια. Πολλές πετρόκτιστες βρύσες κατά μήκος του δρόμου και με αρκετά καλό οδόστρωμα για να μπορούμε να απολαύσουμε τη διαδρομή. Σε 200χλμ φτάσαμε στο Αϊβαλί το οποίο λατρέψαμε.
Το Αϊβαλί είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του σε αυτό το ταξίδι. Ένα ψαροχώρι που γνωρίζει αρκετό τουρισμό αλλά όμως διατηρεί την γοητεία του μέσα στα στενά πλακόστρωτα σοκάκια του χωριού. Κάναμε μια βόλτα να το δούμε και τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες από τα τσαγάδικα, καφενεδάκια, τα στενά σοκάκια τα οποία είναι άπειρα.
Μέχρι και οι ντόπιοι χάνονται στο Αϊβαλί, έτσι τα σοκάκια έχουν αριθμούς αντί ονόματα και μπορείς να προμηθευτείς ένα τουριστικό χάρτη που παρέχεται δωρεάν από την κοινότητα με την αρίθμηση και τις Χριστιανικές εκκλησίες που τώρα είναι τζαμιά ή εκτός λειτουργίας.
Στο Αϊβαλί είδαμε Ελληνικές ταμπέλες έξω από τα μαγαζιά και γνωρίσαμε και την ιδιοκτήτρια ενός Kρητικού εστιατορίου η οποία ζει στο Αϊβαλί εδώ και χρόνια και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στα Ελληνικά.
Υπάρχουν 5 εκκλησίες στο Αϊβαλί οι οποίες κάποιες μετατράπηκαν σε τζαμιά ενώ μια είναι εκτός λειτουργίας και η άλλη είναι Χριστιανικό μουσείο.
Κάτω Παναγία – Χριστιανική Εκκλησία μέχρι το 1922
Αγία Τριάδα - Χριστιανική Εκκλησία μέχρι το 1922. Μετά μετατράπηκε σε αποθήκη καπνού
Άγιος Γιώργης - Χριστιανική Εκκλησία μέχρι το 1922
Άγιος Γιάννης - Χριστιανική Εκκλησία μέχρι το 1922
Εκκλησία του Ταξιάρχη - Χριστιανική Εκκλησία μέχρι το 1922. Μετατράπηκε σε αποθήκη και το 2012 μετατράπηκε σε Ελληνικό Χριστιανικό μουσείο.
Στο Αϊβαλί μείναμε στο Instabul Pansion. Ένα Ελληνικό σπίτι το οποίο ανακαινίστηκε από την ιδιοκτήτρια του και έχει την παραδοσιακή εσωτερική αυλή. Η ιδιοκτήτρια η οποία μιλούσε εξαιρετικά Αγγλικά μας πρόσφερε πρόγευμα στην τιμή, η οποία ήταν 45 ευρώ και για τους δυο μας, ενώ με 5 ευρώ επιπλέον έπλυνε και τα ρούχα μας.
Φεύγοντας από το Αϊβαλί πήραμε ένα δευτερεύον δρόμο γιατί θέλαμε να περάσουμε από διάφορα χωρία. Κάναμε μια στάση στην Τροία για να τη δούμε.
Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στην βορειοδυτική Τουρκία, λίγα χιλιόμετρα νότια της πόλης Τσανάκκαλε, πολύ κοντά στα στενά του Ελλήσποντου.
Περπατώντας μέσα από την αρχαία πόλη η οποία αποτέλεσε το θέατρο των μαχών που περιγράφονται από τον Όμηρο, ζωντανεύουν οι εικόνες που τόσα χρόνια φτιάχνεις στην φαντασία σου διαβάζοντας την Ιλιάδα. Το μεγαλείο αυτής της πόλης ξεδιπλώνεται καθώς περπατάς δίπλα από τα απόρθητα τείχη της, τα οποία για αιώνες την προστάτευαν από τους εχθρούς της και βλέπεις τα ερείπια από τις διάφορες εποχές οι οποίες αρχίζουν από την 3η χιλιετία προ Χριστού και συνεχίζονται μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ.
Την ίδια μέρα φτάσαμε στο Τσανάκκαλε. Είναι η πόλη στην αρχή των στενών του Ελλήσποντου και είναι η Δυτικότερη πόλη της Τουρκίας όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και σε συνήθειες. Εκεί είδαμε για πρώτη φορά νεολαία με σκουλαρίκια και τατουάζ, ξέφρενα χτενίσματα και μούσια, γυναίκες με φούστες και τσιγάρο, ζευγαράκια να περπατούν στο δρόμο με πιασμένα τα χέρια. Όχι ότι δεν συμβαίνει αλλού, αλλά στο Τσανάκκαλε συμβαίνει παντού και συνέχεια.
Ακόμα και οι περισσότεροι οδηγοί σεβόντουσαν τον κώδικα και σταματούσαν στις διαβάσεις, υπήρχαν όμως και αυτοί που σου θύμιζαν που βρίσκεσαι κάνοντας παραβάσεις.
Το Τσανάκκαλε προσφέρεται για να πιεις μια μπύρα στη περιοχή με τα μπαράκια και τις καφετέριες η οποία βρίσκεται κοντά στο λιμάνι με θέα τα στενά του Ελλήσποντου. Έτσι αφού βρήκαμε ξενοδοχείο και πήραμε άδεια να αφήσουμε τις μηχανές σε μια πιάτσα ταξί για το βράδυ πήγαμε να βρούμε φαγητό και ποτό.
Φάγαμε σε ένα τοπικό μαγειρείο διάφορα μαγειρευτά φαγητά για τα οποία πληρώσαμε μόνο 4 Ευρώ περίπου και προχωρήσαμε προς τα μπαράκια όπου απολαύσαμε μια μπύρα.
Ξεκινήσαμε να πάμε Ανατολικά προς Μπαλικεζίρ. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε δευτερεύοντες δρόμους και πάλι για να απολαύσουμε τη φύση.
Κινηθήκαμε μέσα από χωριά και καταπράσινα βουνά με πολύ πυκνή βλάστηση. Όλες οι αποχρώσεις του πράσινου ήταν γύρω μας για πάνω από 3 ώρες δρόμου. Περάσαμε μέσα από δεκάδες χωριά αποκομμένα από τις πόλεις, διάφορες λίμνες και ποτάμια.
Φτάνοντας λίγο έξω από το Ακχισάρ κάναμε μια στάση και αφού είχαμε χρόνο αποφασίσαμε να φτάσουμε μέχρι το Σαλιχλί όπου θα διανυκτερεύαμε για να επισκεφτούμε την επόμενη τις Σάρδεις.
Στο Σαλιχλί βρήκαμε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο για να μείνουμε με μόνο 100ΤΛ (36 Ευρώ) μετά από λίγο παζάρεμα φυσικά. Το ξενοδοχείο έμοιαζε με 5 αστέρια στα μάτια μας. Δύο διπλά κρεβάτια και καλωδιακή τηλεόραση 50 ιντσών.
Τα παιδιά εκεί ήταν φιλόξενα και μας βοήθησαν πολύ σε ότι χρειαστήκαμε.